Verklaringen, brieven, standpunten
Geneeskunde voor de Derde Wereld (G3W):Amsterdam weigert band met militaire industrie Israël
Open brief aan de burgemeester van Amsterdam, de edelachtbare heer E. van der Laan, door Prof. F. Esack
Johannesburg, 30 oktober 2015
Geachte heer Van der Laan,
Ik richt mij tot u als Zuid-Afrikaanse veteraan in de vrijheidsstrijd in mijn land. Veel Zuid-Afrikaanse vrijheidsstrijders hebben destijds als balling in uw stad een gastvrij welkom gevonden. Anderen bezochten uw stad als gast van de anti-apartheidsolidariteitsbeweging in uw land.
Met diepe verontrusting vernam ik dat de stad Amsterdam van plan is om samen te gaan werken met de Israëlische stad Tel Aviv, dan wel samenwerking tussen bedrijven, organisaties e.d. uit beide steden te faciliteren. Als anti-apartheidsveteraan herinner ik mij de ondersteunende rol die uw stad speelde bij het overwinnen van apartheid. Ik roep u op om een even ondubbelzinnig standpunt in te nemen tegen Israëls apartheidsbeleid en -praktijken ten aanzien van het Palestijnse volk.
Jaffa, toch iets anders
Jan Franke (Algemeen Dagblad 15 oktober) heeft het helaas zeer mis met de historie, waar hij schrijft ‘Jaffa, de Israelische havenstad waar joden en Arabieren duizenden jaar vredig samenleven’. Op een bijeenkomst van het Nederlands Palestina Komitee sprak dinsdag Sami Abou Shehade uit Jaffa vanwege een mogelijke (steden)band tussen Amsterdam en Tel Aviv/Jaffa en we hoorden ondermeer dit.
Bijna de hele Palestijnse bevolking van Jaffa – met meer dan 70.000 inwoners (*) – werd in 1948 verdreven. Slechts een schamele ongeveer 4000 bleven er achter. Ook die 4000 werden uit hun huizen gehaald en vervolgens bijeengebracht op één plaats in Jaffa, omringd door een muur en met twee ingangen om hen onder controle te houden. Later werd Jaffa nog gevoegd bij Tel Aviv.
De plek waar de Palestijnen geconcentreerd werden kreeg weldra officieel de naam `het getto Ajami’. Niet alleen is niets gedaan om de verdrevenen terug te laten keren (hun recht), maar zelfs de in het `getto’ achtergeblevenen werden, afgesneden als ze voortaan waren van al hun vroegere sociale betrekkingen, in een ellendige staat gehouden. Vandaag de dag leven ze in een achterbuurt van Tel Aviv met alle eigenschappen daarvan zoals armoede, werkloosheid, drugs en criminaliteit. Dit is het resultaat van een apartheidsbeleid van bijna zeven decennia. En de verdreven mochten tot op de dag van vandaag niet terugkeren!
Er is dan ook geen enkele reden tot samenwerking, integendeel, het is hoog tijd voor een boycot van dit beleid dat structureel verbonden is met bezetting en onderdrukking van de Palestijnen in Gaza en op de Westoever vandaag de dag.
Wim Lankamp, Nederlands Palestina Komitee
(*) http://www.palestineremembered.com/Jaffa/Jaffa/
Amsterdam: haal Palestijns-Israelische conflict dan ook niet zelf binnen
Tineke Bennema en Jaap Hamburger schrijven een Open brief aan het Parool 14 oktober 2015
“Wat beweegt onze hoofdstad om de samenwerking met Tel Aviv te zoeken? Wat hebben wij daar te winnen, commercieel, materieel, ideëel, of moreel, dat samenwerken rechtvaardigt met de bezetter van Palestina, die het Palestijnse volk met harde hand in knechtschap, armoede en bewegingsonvrijheid houdt?
Sommige fracties rechtvaardigen de samenwerking met Amsterdam door een onderscheid te maken tussen de stad Tel Aviv en het land Israël. Tel Aviv wordt voorgesteld als extraterritoriaal gebied, een aparte stadsstaat, die toevallig aan Israël grenst. Samenwerken doen we daarom slechts met de stad, niet met het land, zeggen zij, en samenwerken houdt zeker niet in: goedkeuring van nationaal Israëlische beleid. Maar voor de Israëlische PR is Tel Aviv juist bij uitstek het uithangbord van Israël zoals het dat wil presenteren, hip, progressief, gezellig en erg vreedzaam.
Alsof de bewoners van Tel Aviv geen Hebreeuws spreken, geen Israëlische kranten lezen, niet naar de Israëlische radio luisteren of de Israëlische tv kijken, en geen dienst doen in de bezette gebieden. Alsof de kolonisten niet over de by-pass wegen rijden uit hun illegale nederzettingen om te werken in Tel Aviv. Alsof daar geen nationale instellingen staan, zoals het ministerie van defensie. Alsof de gemeenteraad van Tel Aviv Yafo niet uit gewone, overwegend het zionisme toegedane Israëli’s bestaat. Alsof Tel Aviv en Yafo ook losgezongen zijn van de Israëlische geschiedenis en er nooit Palestijnen hebben gewoond, of vandaar verdreven zijn.
Israël hecht nationaal belang aan de stedelijke samenwerking; niet voor niets was de Israëlische ambassadeur ten nauwste en van meet af bij de plannenmakerij betrokken. En niet voor niets hebben nog drie Nederlandse steden een uitnodiging op zak in Israël langs te komen: Rotterdam, Eindhoven en Enschede.
Samenwerking tussen Amsterdam en Tel Aviv heeft daarom uiterst politieke dimensies. Het is gebaseerd op een zeer vertekend beeld van waar Tel Aviv voor staat en zal opgevat worden, als een aanmoediging voor en een premie op de nationalistisch/chauvinistische koers die Israël als geheel vaart.
De gemeenteraad van Ramallah heeft een eerdere opzet voor een tripartite relatie Amsterdam-Tel Aviv-Ramallah naar de vuilnisbak verwezen. Dat Amsterdam Ramallah tot Palestijnse hoofdstad bombardeert, betekent niet dat dat zo is. Palestijnen houden uiteraard vast aan Oost-Jeruzalem. De nu voorgenomen samenwerking bevoordeelt de Israëlische kant, wat ook consequenties heeft voor in Nederland wonende Palestijnen en degenen die met hun positie sympathiseren.
In het bevorderen van de erkenning van de individuele en collectieve rechten van de Palestijnse bevolking ligt de ware opgave en niet in het aanhalen van banden met een stadsbestuur dat zich niet kan onttrekken aan het nationale beleid, als het dat al zou willen; niet in het steunen van projecten en bedrijven die van overheidswege of via de markt gestalte moeten krijgen. Het is een gotspe, Israël is geen ontwikkelingsland, Tel Aviv geen stad die niet voor zichzelf kan zorgen.
Voor de dames en heren gemeenteraadsleden is dit een slangenkuil, zo niet een beerput waar zij niet in moeten willen roeren, al was het alleen al omdat zij ongewild en onbedoeld verplichtingen aangaan waarvan de gevolgen niet zijn te overzien.
Mochten wij, gematigde vertegenwoordigers van beide kemphanen daar, u niet kunnen overtuigen, dan willen wij nog graag herinneren aan wat prominente politici, van Lodewijk Asscher tot Eberhard van der Laan, verklaarden over het Midden-Oosten conflict, bijvoorbeeld tijdens de spanningen in Nederland tijdens de Gaza oorlog, zomer 2014: ‘die conflicten mogen niet overslaan naar onze straten’. Het kabinet liet het de Koning in de troonrede herhalen.
Wij zouden daar aan willen toevoegen: haal die spanningen dan ook niet zelf hierheen.”
Claars Notes
14 oktober 2015
alsjeblieft niet mee instemmen, pvda amsterdam
Ik las vanavond de Amsterdamse raadsstukken voor de commissievergadering van morgen. Donderdag 15 oktober. Op de agenda staat de voorgenomen samenwerking van Amsterdam met de hoofdstad van Israël, Tel Aviv en met de zetel van de Palestijnse Autoriteit, de stad Ramallah op de door Israël bezette westelijke Jordaanoever. De stukken bestaan uit de adviezen van de Commissie FLAP aan de Gemeenteraad en uit een verslag van een werkbezoek van burgemeester Van der Laan aan Ramallah en wethouder Kajsa Ollongren aan Tel Aviv. Hieronder mijn vragen, suggesties en opmerkingen. Nadrukkelijk geadresseerd aan mijn eigen partijgenoten, de PvdA-fractie Amsterdam.
Open brief aan het gemeentebestuur en de gemeenteraad van Amsterdam
5 oktober 2015
VIJF VOORMALIGE MEDEWERKERS VAN HET KOMITEE ZUIDELIJK AFRIKA EN DE WERKGROEP KAIROS DRINGEN ER IN EEN OPEN BRIEF BIJ HET AMSTERDAMSE STADSBESTUUR OP AAN OM GEEN SAMENWERKING AAN TE GAAN MET DE ISRAËLISCHE HOOFDSTAD TEL AVIV.
De auteurs herinneren Amsterdam aan zijn zelfbenoemde status van ‘Anti
Apartheids Stad’ en zijn lidmaatschap van de organisatie ‘Lagere
Overheden Tegen Apartheid’. Daarmee wilde het stadsbestuur voorkomen om
op enigerlei wijze betrokken te raken bij de Zuid-Afrikaanse Apartheid.
Dat was 30 jaar geleden. Inmiddels is gebleken dat deze Amsterdamse
stappen verre van symbolisch waren: het afzien van relaties met het
Apartheidsregime bleek van doorslaggevende betekenis in de strijd voor
gelijke rechten.
Op grond daarvan roepen de auteurs het Amsterdamse stadsbestuur op tot
eenzelfde principiële stellingname met betrekking tot Tel Aviv en
Israël: ‘Wij zeggen nu hetzelfde als we ten tijde van de apartheid in
Zuid-Afrika zeiden: samenwerking met een overheid die systematisch
basisrechten en het internationaal recht schendt, is onaanvaardbaar.’
Open brief aan het gemeentebestuur en de gemeenteraad van Amsterdam
T.a.v. De heer E. van der Laan, burgemeester
5 oktober 2015
Geachte heer Van der Laan,
Wij schrijven u, omdat wij apartheid verfoeien en daarom decennialang de strijd tegen de apartheid in Zuid-Afrika vanuit Nederland aktief hebben gesteund. Na het einde van de apartheid in Zuid-Afrika hebben wij onze aktiviteiten gericht op de ontwikkelingen in Israël en Palestina, en de Palestijnen waar mogelijk gesteund in hun strijd voor vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid.
Wij hebben begrepen dat uw college deze week een besluit zal nemen over samenwerking tussen Amsterdam en Tel Aviv in Israël, een land waar apartheid nog steeds dagelijkse praktijk is. Vanuit onze gezamenlijke betrokkenheid bij de strijd tegen apartheid in zuidelijk Afrika willen wij u met klem vragen af te zien van een officiële samenwerking tussen Amsterdam en Tel Aviv.
Amsterdam heeft in de jaren ‘80 duidelijk stelling genomen tegen de apartheid door zich tot Anti-Apartheidsstad uit te roepen en zich aan te sluiten bij de organisatie Lagere Overheden Tegen Apartheid (LOTA). Het stadsbestuur wilde voorkomen dat het op enigerlei wijze de Zuidafrikaanse apartheid zou ondersteunen. De stad liet het niet bij woorden maar maakte het – onder meer door financiële steun te verlenen – mogelijk dat in Amsterdam een officieel ANC-kantoor kon worden geopend. De brief die Farid Esack u zeer recent stuurde getuigt van de waardering voor de rol die Amsterdam heeft gespeeld in de strijd tegen de apartheid.
In het huidige Israël gelden 50 wetten waardoor Palestijnen op tal van terreinen achtergesteld worden ten opzichte van joodse Israëliërs. Er is hierbij sprake van institutionele discriminatie: dergelijke wetten zijn verboden onder de Conventie tegen de Apartheid van de Verenigde Naties. Al deze discriminerende wetten zijn dus ook van kracht in Tel Aviv, de stad waarmee u een samenwerkingsverdrag wilt aangaan.
Tel Aviv kent een trieste geschiedenis: het is indertijd aangebouwd tegen de Palestijnse stad Jaffa, die nu geheel door Tel Aviv is opgeslokt. Tegenwoordig is Jaffa een wijk van Tel Aviv.
De stad Jaffa was vroeger een van grootste steden in Palestina. Er woonden 80.000 Palestijnen in de stad zelf en nog eens 40.000 Palestijnen in de steden en dorpen rondom Jaffa. De stad was het centrum van de Palestijnse economie totdat Zionistische milities tijdens de Nakba van 1948 95 procent van de inheemse Palestijnse bevolking met geweld verdreef. Sindsdien onthoudt Israël de gevluchte Palestijnen het recht op terugkeer – een onvervreemdbaar recht onder de internationale humanitaire verdragen –, en dus ook op terugkeer naar Tel Aviv. Veel vluchtelingen wonen sindsdien in Gaza, dat nu al bijna tien jaar in de wurggreep is van de Israëlische blokkade.
De Israëlische overheid schendt al decennialang de rechten van de Palestijnen die in de bezette gebieden, inclusief Oost-Jeruzalem, wonen. Zij beperkt onder meer hun recht op zelfbeschikking, hun bewegingsvrijheid, hun vrijheid van vergadering en hun vrijheid van meningsuiting, en geeft de Palestijnen doorgaans geen eerlijk proces. De overheid stimuleert de bouw van illegale Joodse nederzettingen op land dat van de Palestijnen gestolen is. Inmiddels wonen ruim 600.000 Israëliërs op de bezette Westelijke Jordaanoever. Dit, terwijl het overbrengen van de eigen bevolking naar bezet gebied een oorlogsmisdaad is volgens de Conventies van Genève.
De Verenigde Naties (zowel de Algemene Vergadering als de Veiligheidsraad en het Internationaal Gerechtshof) hebben Israël herhaaldelijk opgeroepen een einde te maken aan zijn schendingen van het internationaal recht. De Israëlische regering legt dergelijke resoluties en vonnissen naast zich neer, met als gevolg dat de situatie voor de Palestijnen steeds verder verslechtert.
Zuid-Afrikaanse leiders als Nelson Mandela en bisschop Desmond Tutu hebben daarom voorgesteld om Israël ter verantwoording te roepen via boycots, desinvesteringen en sancties. Deze aktiemiddelen bleken effectief bij de strijd tegen de apartheid in Zuid-Afrika. Nu kunnen ze een bijdrage leveren aan veranderingen in Israël en Palestina.
Ook als de gemeente goede bedoelingen zou hebben met deze samenwerking, is onze ervaring in de strijd tegen apartheid dat goede bedoelingen gemakkelijk misbruikt kunnen worden.
Wij zeggen nu hetzelfde als we ten tijde van de apartheid in Zuid-Afrika zeiden: samenwerking met een overheid die bassisrechten en het internationaal recht systematisch schendt is onaanvaardbaar.
Wij verzoeken u met klem af te zien van de voorgenomen samenwerking tussen Tel Aviv en Amsterdam.
Sietse Bosgra, Trineke Weijdema en Adri Nieuwhof, voormalig medewerkers Komitee Zuidelijk Afrika
Cor Groenendijk en Erik van den Bergh, voormalig medewerkers Werkgroep Kairos (christenen tegen apartheid)
Staat van Beleg in Amsterdam
[…] Na een 67-jarige ‘Staat van Beleg’ zien we de laatste maanden een situatie ontstaan die meer dan schrijnend onleefbaar is voor de Palestijnse bevolking. Een situatie waarin de Palestijnen beperkt worden in hun bewegingsvrijheid, woonrechten, scholing, werk, gezondheid en veiligheid. Denk aan de dagelijkse rijen mensen bij checkpoints waarbij intimidatie en geweld niet uitblijven. De restricties op reizen of tot bezet Palestina toegelaten te worden. De annexaties van land en de sloop of inname van huizen. De toenemende zeer gewelddadige aanvallen van kolonisten op Palestijnen, hun huizen, hun bezittingen, hun gewassen en op hun heiligdom de Al-Aqsa moskee in Jeruzalem. Voor veel Palestijnen was de hittegolf van deze zomer met een dagelijkse uitval van elektriciteit en het frequent dichtdraaien van de waterkraan moordend! Water dat ook nog eens ondrinkbaar is. Dakloze families met hun kwetsbare bejaarden en kinderen staan straks voor een tweede winter op rij in de kou.
Kajsa Ollongren vertelt sprookjes
Clara Legene 20 september 2015
Bij WNL zit vanochtend Kajsa Ollongren (D66), wethouder economische zaken te Amsterdam, op de bank te babbelen over de fijne reis die ze net naar Israël heeft gemaakt. Om daar de meest fantastische start-ups te bekijken. Zodat ze ervan kon leren en Amsterdam opstoten in de vaart der volkeren.WNL Op Zondag 20 september
Dat ze er was voor een stedenband van Amsterdam met Tel-Aviv, vertelt ze er niet bij. En dat die start-up-story als legitimatie voor een stedenband met Tel Aviv al is onderuitgehaald, vertelt ze ook niet. In een in juni verschenen onderzoek naar technische innovatie en ondernemerschap in 90 steden wereldwijd, staat Amsterdam op een mooie vijfde plaats. En als Tel Aviv al in het onderzoek wordt genoemd, bungelt die stad meestal ergens onderaan
Samenwerking Amsterdam-Tel Aviv is onverkoopbaar
(Robert Soeterik 15 september 2015)
B
urgemeester Van der Laan doorkruist de – nationale en internationale – inspanningen om een eind te maken aan de onderdrukking van Palestijnen.
[………]
Onrechtvaardige onhoudbaar
Van der Laan en de meerderheid in de gemeenteraad die hem vooralsnog steunt, zouden moeten inzien dat de Amsterdamse ambitie allerwegen bijdraagt aan normalisering van een even onrechtvaardige als onhoudbare situatie. Het is niet te verkopen om samenwerking te zoeken met enerzijds de hoofdstad van een bezettende mogendheid en anderzijds met de ‘hoofdstad’ van de entiteit die daar al bijna een halve eeuw het slachtoffer van is.
Bovendien doorkruist Van der Laan de – nationale en internationale – inspanningen om via politieke en economische druk een eind maken aan de onderdrukking en verdrijving van Palestijnen. In het geval van Apartheid Zuid-Afrika heeft die aanpak gewerkt.
Wat nu nodig is, is dat burgemeester Van der Laan en de zijnen handelen in de geest van het devies van de stad: Heldhaftig (door politieke visie te tonen), Vastberaden (door de Israel-lobby te trotseren), Barmhartig (ten opzichte van de slachtoffers van de politiek van Israel).
Lees het hele artikel op Joop.nl
Uitnodiging
Amsterdam, 14 september 2015
Geachte burgemeester van der Laan,
Wij nodigen u van harte uit voor een bezoek aan de foto-expositie “GAZA inside out 2014-2015” door Anne Paq / activestills.org. Deze is tot 30 september op meerdere locaties in Amsterdam (en andere plaatsen in Nederland) te zien. Deze expositie is het initiatief van gate48 en Palestine Link. gate48 is een platform voor Israëli’s die in Nederland wonen die tegen de bezetting van de Palestijnse gebieden zijn en oproepen deze te beëindigen. Palestine Link is een initiatief van Palestijnen in Nederland en pleit voor Palestijnse nationale en mensenrechten, en bevordert Palestijnse belangen. Wij denken dat het in het kader van het onderzoek en de plannen om samen te werken met Tel Aviv nuttig voor u kan zijn om deze expositie te bekijken.
U vraagt zich wellicht af wat Gaza met de plannen tot samenwerking te maken heeft. Wanneer u besluit samen te werken met Tel Aviv heeft dit ook een effect op Gaza. U werkt dan samen met de stad waar het belangrijkste ministerie van Israël gevestigd is, het ministerie van Defensie. Dit ministerie ontwierp en voerde de aanvallen op Gaza in de zomer van 2014 uit, waarvan het resultaat te zien is in deze expositie. Sinds de aanvallen is niet één huis in Gaza herbouwd.
Met deze beslissing keurt u indirect het gedrag van Israël goed, het beleid en de acties die geleid hebben tot vele verschrikkelijke aanvallen op Gaza met vele doden, gewonden, gehandicapten en getraumatiseerden tot gevolg. U toont door samen te werken dat het systematisch schenden van mensenrechten geen effect heeft op de economische besluiten die u ten opzichte van dit land neemt.
U helpt mee om het imago van Israël te verbeteren in de wereld. ‘Als een stad als Amsterdam wil samenwerken met Tel Aviv dan zal het wel goed zijn’. Maar het is niet goed en het gaat niet de goede kant op met Israël en ook niet met Tel Aviv. Tel Aviv is onlosmakelijk verbonden aan Israël, zo beaamde Eytan Schwartz, adviseur van burgemeester Huldai toen hij zei: “We zijn trots dat we deel van Israël zijn. En dat we de financiële en culturele hoofdstad zijn van dit land”.
Uw agenda is waarschijnlijk druk en daarom nodigen we u niet uit voor een specifieke tijd. U bent tot 30 september op ieder moment welkom om de expositie te bezoeken. Wanneer u ons laat weten wanneer u komt zorgen wij voor begeleiding bij de expositie. De vier locaties in Amsterdam vindt u in de beschrijving in de bijlage.
Wij hebben ook een kopie van deze brief aan al de leden van de gemeenteraad gestuurd.
We hopen u te mogen begroeten.
Met vriendelijke groet,
Galit Saporta Ghada Zeidan
directeur, gate48 directeur, Palestine Link
GAZA inside out 2014-2015″
Photo exhibition of Anne Paq / Activestills.org
‘One year after the Israeli military offensive on the Gaza Strip, not one home has been rebuilt. Tens of thousands of Palestinians are still displaced. 2,200 Palestinians, the vast majority of them civilians, including more than 500 children were killed.
I have known Gaza since 2010. As I was the only one from my photo collective, Activestills, to be able to enter, I felt a special responsibility to document life in the Gaza Strip. In 2012, I was there when the Israeli offensive “Pillar of defence” started and I stayed to document it. I was there again in 2014, when the new large-scale Israeli assault started.
Last summer I went for three weeks, to document what can only be described as a series of atrocities. In September I decided to go back, and was shocked to find the extent of the devastation. I started a photo series which became ‘This used to be my bedroom’, featuring children standing in their destroyed bedrooms, raising questions about the psychological trauma and what kind of future these generations growing up with the fear of further bombings will have. Children aged 6 years old have already experienced three military offensives. I also focus on the 142 families, who lost 3 or more members, a project called’ #ObliteratedFamilies’, to ensure not only that the victims are not forgotten, but also to highlight the plight of the survivors, and their calls for justice.
With my photos I hope to raise awareness about the people in the Gaza Strip, who are living under the Israeli occupation and subjected to an extended siege, and to regular large-scale military attacks by the Israeli occupation forces. The images of destruction, which are heart breaking and important, must not make us consider the Gaza Strip as a humanitarian case, as it is often depicted in the mainstream media. This is a man-made disaster that can be reversed, and we must act, on every level, for a radical change. This cannot happen again.’
Anne Paq, born 1976, is an award-winning French freelance photographer and videographer. She is a member of the Activestills photo collective, and has been based in Israel/Palestine since 2006. Her work has been exhibited worldwide and published in various media outlets such as the NY Times Lens, Paris Match, le Nouvel Observateur, Al Jazeera, Haaretz newspaper, The National, The Huffington Post, +972 Magazine, Stern and CNN.
During the whole month of September the exhibition will be shown at:
CREA, Nieuwe Achtergracht 170, Amsterdam.
Nieuwland, Pieter Nieuwlandstraat 93, Amsterdam.
Dokhuis gallery, Plantage Doklaan 8, Amsterdam.
MKZ, Eerste Schinkelstraat 14-16, Amsterdam.
ISS, International Institute of Social Studies, Kortenaerkade 12, The Hague.
Wijkcentrum Het Dok, Kajuit 4, Groningen. In cooperation with Groningen-Jabalya.
De Klinker, Van Broeckhuysenstraat 46, Nijmegen.
The exhibition is organized by gate48 and Palestine Link in cooperation with Galit Eilat.
De tijdbom die de Nos niet ziet
Claars Notes 16 september 2015
Terwijl Europa in blinde paniek is door “de tsunami van asielzoekers”, gebruikt Israël de joodse nieuwjaarsvakantie om een zoveelste puinhoop te maken van de Al Aqsa-moskee op de Tempelberg in Oost-Jeruzalem.
Het NOS-journaal, dat zich zoals gebruikelijk baseert op Israëlische bronnen, want waarom zou je luisteren naar Palestijnse bronnen, meldde op 13 september dat tientallen Palestijnen en de Israëlische politie met elkaar in de moskee slaags waren geraakt (link):
De Israëlische autoriteiten zeggen dat relschoppers zich in de al-Aqsa-moskee hadden verschanst. Zij zouden later vandaag de viering van het joods Nieuwjaar hebben willen verstoren. Dat begint als de zon ondergaat.
Het klinkt als het zoveelste gedoe tussen Israël en Palestina. Met Israël als slachtoffer.
Beter een stedenband met Peking dan met Tel Aviv
Carl Stellweg 17 september 2015
Over de omstreden samenwerking tussen Amsterdam en Tel Aviv
Samenwerking tussen Amsterdam en Tel Aviv is fout. Hameren op de laakbaarheid van Israëlisch beleid is alleen niet de aangewezen manier om dat aan te tonen. Beter is het twee op het op het oog sterke basisargumenten van de voorstanders te ontzenuwen. Zo bespaart een weldenkend mens zich een vermoeiend potje modderworstelen met ideologisch vooringenomen voorstanders. De kern is dat je zelf niet de verdenking van ideologische vooringenomenheid op je laadt. Zo win je het debat.
Lees verder op Joop.nl/opinies
Etnisch gezuiverd – De dubbele standaard die Israël hier hanteert is groot
Frank van der Linde
De dubbele standaard die Israël hier hanteert is groot
Want dat is Jaffa/Tel Aviv, etnische gezuiverd, waardoor ze zich kan profileren als liberaal en tolerant. Liberaal en tolerant kun je als Joden onder elkaar verbonden door gecultiveerde angst een stuk gemakkelijker zijn, dan samenleven met de oorspronkelijke bewoners, die vakkundig opgesloten zitten in de openluchtgevangenis Gaza. Want dat is wat er gebeurde in 1947/48. Palestijnen vluchtten en werden verdreven uit Jaffa/Tel Aviv naar Gaza, waar een enkeling nog steeds woont, maar vooral de nazaten. 1,2 miljoen van de 1,8 miljoen Gazanen hebben hun roots in Jaffa/Tel Aviv. Hun recht op terugkeer naar Jaffa/Tel Aviv is internationaal erkent, maar voor de Israëlische regering totaal onbespreekbaar. De dubbele standaard die Israël hier hanteert is groot. De zionistische joden claimen voor zichzelf namelijk het recht op terugkeer na 2000 jaar, maar voor de Palestijnen is dat recht al na 67 jaar verjaard.
Plan voor samenwerking met Tel Aviv is gebaseerd op illusies
Jaap Hamburger
Frits Bolkestein verdedigde in Het Parool de samenwerking tussen Amsterdam en Tel Aviv. Zijn voornaamste ‘argument’: ‘de tegenstander is de Palestinalobby en die is alleen maar anti-Israël’. Daarmee toont hij haarfijn het totaal gebrek aan argumenten voor de samenwerking. Het Amsterdamse plan drijft op wensdenken en illusies.
Het opiniestuk ‘De Palestinalobby is vooral anti-Israël’ van Frits Bolkestein (Parool, 29 augustus) heeft één verdienste: de auteur gebruikt, zij het in samenstellingen en minachtend, driemaal het woord ‘Palestina’.
lees verder
Van der Laan gaat in Tel Aviv helemaal niet praten over mensenrechten
Frank van der Linde 4 september 2015
Vandaag vliegt de Amsterdamse burgemeester naar Israël, maar wat gaat hij daar eigenlijk doen?
Vandaag vliegt de delegatie onder leiding van burgemeester Van der Laan naar Tel Aviv om te onderzoeken of de plannen voor een stedenband met Tel Aviv een goed plan zijn. Althans, dat is hoe het nu naar ons gebracht wordt. Van der Laan had gehoopt dit weekend samen met Ron Huldai, de burgemeester van Tel Aviv, het glas te kunnen heffen op het afsluiten van de formele stedenband, maar daar hebben we dan vooralsnog een stokje voor gestoken.
Al in november 2014 besloot Van der Laan de plannen voor de stedenband weer uit de kast te halen. Uit het gemeentelijk dossier dat ik in handen heb gekregen door een beroep te doen op de wet openbaar bestuur (WOB), blijkt overigens dat de gemeente na de aanval op Gaza vorig jaar de plannen helemaal niet heeft stopgezet, maar ‘getemporiseerd’. Wat ook blijkt uit het dossier is dat de gemeente van meet af aan wist dat een stedenband met Tel Aviv zeer gevoelig zou liggen. De oplossing van de gemeente: Er vooral NIET over communiceren
Lees verder op Joop.nl 4 september 2015
In Tel Aviv wil iedereen graag geloven dat alles normaal is
Kristel Letschert in het Parool 2 september 2015
Tel Aviv bestaat bij de gratie van ontkenning. Bijvoorbeeld van het feit dat de verdreven Palestijnse bevolking op een steenworp afstand gevangen wordt gehouden. Palestijnen zijn niet welkom in de ‘liberale’ hoofdstad, ook al zijn hun huizen, winkels en andere sporen nog overal te vinden.
‘De Universiteit van Tel Aviv is gebouwd op het land van het dorp Shaykh Muwannis.
De slaapzalen voor de studenten staan op de voormalige begraafplaats van het dorp.’
Vlotte jongens op skateboards, een strand vol hippe jonge mensen en een bruisend uitgaansleven waar ook plek is voor homoseksuelen: dat is het beeld dat Tel Aviv graag van zichzelf de wereld over ziet gaan.
Daartoe wordt een intensieve imago-campagne gevoerd. In Parijs werd recent het evenement ‘Tel Aviv sûr Seine’ georganiseerd, en Tel Aviv put zich uit om stedenbanden aan te gaan, waaronder met Amsterdam. Via social media wordt de stad aangeprezen als ‘Global City’, een samensmelting van Oost en West waar godsdienst en politiek ver weg zijn, en waar de conflicten in de regio aan je voorbijgaan.
Lees verder
Toespraak Jaap Hamburger over samenwerking Amsterdam-Tel Aviv
Openbare bijeenkomst 20 augustus 2015
Dames en heren,
Mijn naam is Jaap Hamburger, ik ben voorzitter van Een Ander Joods Geluid en mij is gevraagd u de redenen te geven dat mijn organisatie even heftig gekant is tegen de voorgenomen ‘stedenband Amsterdam Tel Aviv’ als tegen de ‘samenwerking’ tussen beide steden in de door de gemeente Amsterdam voorgestelde vorm.
Voor alle duidelijkheid: ik spreek dus namens Een Ander Joods Geluid, maar er heeft wel een vorm van overleg en afstemming plaatsgehad met de organisatoren van deze avond.
Allereerst dit: we moeten ons niet voor de gek laten houden door het gemeentelijk apparaat en de burgemeester.
De ambtelijke stukken over de stedenband Amsterdam-Tel Aviv spreken duidelijke taal. We lezen daar dat ambtenaren en bestuurders van Amsterdam niet hechten aan een formele benaming als ‘stedenband’ voor samenwerkingsovereenkomsten. Op de inhoud van de samenwerking komt het aan, staat er geschreven. Stuit de term ‘stedenband’ op verzet uit publiek of politiek, dan verandert het apparaat dat eenvoudigweg in ‘samenwerking’. In de woorden van Marjolein Moorman, fractievoorzitster van de PvdA, na haar ommezwaai (de PvdA was eerst tegen een stedenband, daarna wel voor samenwerking): ‘we trouwen niet, we daten slechts’. Maar ook daten doe je niet met Jan en alleman.
PvdA duwt Amsterdam in drijfzand van bezetting
Politieke analyse
De Amsterdamse poging om een stedenband met Tel Aviv te sluiten, is ontaard in een soap. Na de Palestijnse weigering om als schaamlap te fungeren, raakt Amsterdam verder verstrikt in de Israëlische bezetting. Met dank aan de PvdA, die onder druk van de Israël-lobby zijn principes overboord zette.
Bijna twee jaar zijn ze bezig, daar in Amsterdam, om koste wat kost een stedenband met Tel Aviv van de grond te krijgen. Dat proces biedt een fascinerend inzicht in de werking en invloed van de Israël-lobby, met name binnen de PvdA, maar voert de stad steeds verder in het drijfzand van de bezetting. Hoe kwam het zo ver? En welke opties heeft de stad nog?
Brief van Mieke van Zagt aan Van der Laan -16 juli 2015
In haar brief geeft Mieke van Zagt een aantal adviezen aan Burgemeester van de Laan voor zijn geplande bezoek aan Israel, zoals een gesprek met de oorspronkelijke bewoners van Tel Aviv/Yafo in de vluchtelingenkampen in Gaza.
Amsterdam Huilt
Het voorstel is gelanceerd, en is niet makkelijk weer weg te krijgen: intieme samenwerking tussen Amsterdam en Tel Aviv, dat voor voorstanders een bruisende stad met een bloeiende start-up-economie symboliseert, maar voor tegenstanders een spilfunctie speelt in de mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden tegen de autochtone bevolking van Palestina.
De gemeenteraad van Amsterdam koos voor voortzetting van de gesprekken met het stadsbestuur en bedrijven van Tel Aviv, in het kader van een mogelijke samenwerking.
De Israelische propaganda machine richt zich nu op het neerzetten van een bruisend Tel Aviv, met een bloeiende start-up economie. Kritische denkers in Amsterdam evalueren en proberen relaties te vinden die ten grondslag liggen aan dit onzalige voorstel.
- Amsterdam huilt ( Jose v. L. in Konfrontatie, 14 juli 2015)
Verklaring van stichting Gate48, platform voor kritische Israëliers in Nederland
1 juli 2015
In haar verklaring op de website en in haar nieuwsbrief, wijst stichting Gate48 de plannen voor samenwerking met Tel Aviv sterk af. “Tel Aviv vertegenwoordigt bovenal de blindheid van de Israëlische samenleving.”..”Als Israëli’s die vaak lang in Tel Aviv hebben gewoond, kunnen wij getuigen dat deze [door het CIDI] geïdealiseerde beschrijving ver van de werkelijkheid af staat.”
Analyse van Vrouwen in het zwart
1 juli 2015
Hoe blind kunnen de burgemeester en te vele raadsleden zijn?
Alsof er geen Internationaal recht, geen Bezette Gebieden, nederzettingen en checkpoints met dagelijkse gevangen of gedode Palestijnse jongeren bestaan,of er ooit een bewoner uit Ramallah Israël in mag, terwijl het ook Israëliers verboden is om Ramallah te bezoeken. Geen onkunde maar totale onwil om de al decennia bestaande gruwelijke realiteit van de Israëlische Apartheidspolitiek onder ogen te willen zien.
Website Vrouwen in het Zwart (voorpagina)
Gemeenschappelijke brief aan Parool
30 juli 2015
Een stedenband tussen Amsterdam-Tel Aviv/Jaffa is een slecht idee, vinden de 29 schrijvers van een open brief die 30 juli in Het Parool verscheen.
Brief aan de gemeenteraad van Amsterdam namens een tiental organisaties
25 juni 2015
Geachte Raadsleden,
[..] Een krachtig Europees beleid is daarom nu nodig. Dit werd in de Tweede Kamer bevestigd in het debat van 20 mei j.l. en vastgelegd in de aangenomen motie Servaes-Sjoerdsma. Een eventuele geïnstitutionaliseerde samenwerking tussen Amsterdam en Tel Aviv zou dit beleid op ongehoorde wijze doorkruisen. Eerder (op 4 juli 2014) schreven B&W in hun antwoord op vragen van de heer Ivens dat men het nationale beleid inclusief het ontmoedigingsbeleid, zou volgen. Ook de nieuwe ideeën van B&W staan daar haaks op.
Uit het voorgaande blijkt ons inziens dat een geïnstitutionaliseerde samenwerking met Tel Aviv verwerpelijk is zolang Israël volhardt in zijn volgens het internationale recht illegale politiek ten opzichte van de Palestijnen.
Juist nu moet een signaal uitgaan dat Groot Israël en goede relaties met Europa, Nederland en Amsterdam niet kunnen samengaan.
Brief aan de raadsleden van de PvdA in Amsterdam
Geachte PvdA fractie,
In de raadsvergadering van 18 juni j.l. bleek breed verzet te bestaan tegen een stedenband tussen Amsterdam – Tel Aviv-Yafo. Dat B&W het oude voornemen om zo’n stedenband aan te gaan weer hadden opgepakt werd pas in zeer laat stadium bekend. Ondanks dat kwam snel een brede waaier van organisaties en verontruste Amsterdammers tegen dit voorstel in actie. Vanuit de raad werden ook door de PvdA-vertegenwoordiger vraagtekens gezet bij het plan van het College, hetgeen ik zeer waardeer. Ongetwijfeld zullen voorstanders u proberen te overtuigen vóór dit onzalige plan te stemmen. Daarom breng ik u hieronder de meest zwaarwegende argumenten tegen deze stedenband onder de aandacht.
Toespraak Jaap Hamburger
Raadscommisie Algemene zaken 18 juni 2015
Namens de organisatie ‘een ander Joods Geluid’ met een talrijke Joodse achterban, zegt Jaap Hamburger: “Niet doen! Nu niet, straks niet. In het belang van Amsterdam, in het belang van Tel Aviv, in het belang van Israël.” en “Het zionisme, de discriminatie en de bezetting van Palestina, waar Tel Aviv en haar inwoners en activiteiten niet met een kunstgreep uit losgeknipt kunnen worden, staan haaks op de waarden uit het Amsterdamse stadswapen: heldhaftig, vastberaden en barmhartig. De militaire bezetting van Palestina is lafhartig, onverbiddelijk en meedogenloos. De stedenband met Tel Aviv voert ons een wereld binnen die alles ontkent waar Amsterdam zijn faam aan ontleent. Zij bezoedelt onze stad.” [. . . . . . . . . . . ]
Palestine Link: Geen stedenband, maar druk op Israel!
18 juni 2015
“Men blijkt niet te begrijpen dat het aangaan van goede betrekkingen, Israel aanmoedigt haar beleid ten aanzien van de Palestijnen nooit en te nimmer te wijzigen”, zei Palestine Link directeur Ghada Zeidan op donderdag 18 juni tijdens de vergadering van de commissie Algemene Zaken van de gemeente Amsterdam. Zeidan was een van de vier insprekers die de commissie op het hart drukte vooral géén samenwerkingsverband aan te gaan met bezettingsmacht Israel.